Στην επιστολή επισημαίνονται οι παραλείψεις της δημοτικής αρχής που οδήγησαν το Ορμένιο στην αφάνεια και τον μαρασμό. Η επιστολή έχει ως εξής:
«Κύριε Δήμαρχε,
Με την παρούσα επιστολή, σας μεταφέρω την καθημερινή αγωνία και αγανάκτηση, τόσο τη δική μου, όσο και όλων των συγχωριανών μου για το παρόν, αλλά και το άμεσο μέλλον του χωριού μας, που διαγράφεται δυστυχώς σκοτεινό.
Η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί λίαν επιεικώς, τραγική. Κλητήρας στο χωριό δεν υπάρχει από την αρχή της θητείας μου, δηλαδή εδώ και 1,5 χρόνο. Παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις των αρμοδίων, για κάλυψη του ζωτικού αυτού κενού, έστω και τώρα, από τα προγράμματα κοινωνικής εργασίας, δεν υπήρξε δυστυχώς καμία θετική εξέλιξη.
Τα χόρτα πνίγουν στην κυριολεξία το χωριό και τα νεκροταφεία. Γραμματέας δεν υπάρχει ούτε για δείγμα και αποτελεί πλέον, όνειρο θερινής νυκτός. Ο φωτισμός χαρακτηρίζεται στην καλύτερη περίπτωση ελλιπής, αφού υπάρχουν αρκετοί λαμπτήρες καμένοι εδώ και πολύ καιρό.
Για την αγροτική οδοποιία, σ' ένα κατ' εξοχήν γεωργικό χωριό, δεν χρειάζεται ούτε καν να αναφερθούμε, διότι βρίσκεται σε απίστευτα μαύρο χάλι. Σε όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί και η απαράδεκτη κατάσταση με τους πλημμυροπαθείς, που τους κοροϊδεύουν εδώ και μήνες με τις πενιχρές και συνάμα μη καταβληθείσες αποζημιώσεις.
Γενικά, το χωριό τελεί σε κατάσταση παντελούς εγκατάλειψης σε όλα τα επίπεδα. Η εικόνα αυτή δεν τιμά κανέναν. Η αρχή της Ελλάδας, το ακριτικό Ορμένιο, να βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση ντροπής.
Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα μου τον Ιανουάριο του '11, είχα το μεράκι, την πείρα (αφού είναι η τρίτη μου θητεία στο τοπικό συμβούλιο) και τις προτάσεις, ώστε να συνδράμω τα μέγιστα στη νέα δημοτική αρχή και οποιονδήποτε σχετικό φορέα, για το καλύτερο, όσο αφορά το χωριό μου.
Χτύπησα πόρτες, ενόχλησα στο όριο του εφικτού, αλλά ανταπόκριση δεν υπάρχει. Παρόλο και του γεγονότος ότι, υπάρχει ορισμένος από εσάς, αντιδήμαρχος από το χωριό μας, το αποτέλεσμα είναι μηδενικό και ανύπαρκτο. Προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις, με συνεχή προσωπική εργασία και φιλότιμο, αλλά όλα έχουν κι ένα όριο.
Κύριε Δήμαρχε,
Απευθύνομαι σ' εσάς για τελευταία φορά και υπενθυμίζοντας σας, την καταγωγή σας από το χωριό μας, σας μεταφέρω την πικρία, που μετατρέπεται σε απαίτηση, όλων των συγχωριανών μου, να δείξετε επιτέλους την αρμόζουσα ευαισθησία, αλλά και την πολυδιαφημιζόμενη προεκλογική σας «αλληλεγγύη προς όλους», έτσι ώστε να ανατραπεί, έστω και την ύστατη αυτή στιγμή, η υπάρχουσα στάσιμη και απαράδεκτη κατάσταση. Ζητούμε συγκεκριμένες ενέργειες και πράξεις. Όχι άλλα λόγια και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο.
Τέλος, σας υπενθυμίζω ότι, δε με ενδιέφερε ποτέ η λεγόμενη «καρέκλα», ούτε οι δημόσιοι μισθοί και τα αξιώματα, γι' αυτό και σας παραδίδω τα κλειδιά του δημοτικού καταστήματος, μαζί με την επερχόμενη παραίτησή μου.
Παρακαλώ για την ανάλογη προσοχή σας.
Ο Πρόεδρος Ορμενίου
Νίκος Ματζαράκης».
